Szersze informacje
Scena przy ulicy Legionów (niegdyś 11 Listopada) zaczęła działać pod szyldem Teatr Powszechny w maju 1945 roku. Swoją działalność zainaugurowała premierą sztuki Wsiewołoda Iwanowa Partyzant. Od lipca 1945 roku scena zmieniła nazwę na Teatr Powszechny TUR, czyli Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Jednak nie utrzymała długo swojej samodzielności i od września tego samego roku Powszechny działał jako druga scena Teatru Wojska Polskiego przy ul. Cegielnianej. Usamodzielnił się dopiero w sezonie 1948/49 pod dyrekcją Karola Adwentowicza.
Teatr Powszechny należy do grona teatrów mających jedną z najwyższych frekwencji w kraju. Dzieje się tak dzięki różnorodnemu repertuarowi komediowemu, w którym znajdują się zarówno pozycje dla dzieci m.in. Szatan z siódmej klasy Kornela Makuszyńskiego, czy Tomek Sawyer Marka Twaina, jak i dla dorosłej widowni, od fars (Szalone nożyczki Paula Portnera, Jeszcze jeden do puli?! Raya Cooney’a i Tonyego Miltona) przez muzyczne z cyklu „Scena kabaretowa” (Pamiętajcie o ogrodach czyli rozważania na dworcu), polskie komedie współczesne (Imieniny Marka Modzelewskiego, Testosteron Andrzeja Saramonowicza), adaptacje prozy (Miasteczko, w którym czas się zatrzymał Bohumila Hrabala), po komedie społeczne (Napis Gerald Sibleyras).
W 2005 roku zrodziła się kolejna inicjatywa, czyli Teatr Czytany. Przygotowywana jest ona z myślą o osobach niewidomych i słabo widzących. Projekt Ewy Pilawskiej – dyrektor Teatru Powszechnego, realizowany jest we współpracy z Teresą Wrzesińską, prezes Związku Niewidomych w Łodzi. Dotychczas odbyło się sześć premier.
|
