Szersze informacje
Letni Pałac Lubomirskich w Rzeszowie powstały w końcu XVII wieku tworzy w połączeniu z otaczającym go zespołem ogrodów unikalny, zabytkowy kompleks.
Rokokowo – barokowy trzykondygnacyjny obiekt rozbudowywany został w XVIII wieku. Wtedy też nadano mu popularną w tamtych czasach formę ‘maison de plaisance’. Na terenie posiadłości mieszczącej się w obrębie dawnej winnicy, znajdowała się także oranżeria oraz chińska altana. Posiadłość otoczona jest potężnym ogrodzeniem.
Rezydencję zbudowano na ponad półtora metrowym cokole z oknami piwnicznymi. Narożniki są z pilastrami, a obramowania wykonane są z drewna dębowego. Pałac zwieńczony jest gzymsem.
We wnętrzu rezydencji nie zachował się ani oryginalny rozkład pomieszczeń, ani zdobienia, co wynika z podjętej decyzji do nieodtwarzania tych elementów po pożarze, który wybuchł na początku XX wieku.
W dawnych czasach Letni Pałac Lubomirskich w Rzeszowie nazywany był także teatrzykiem, ze względu na odbywające się w nim spektakle.
Po sprzedaży rezydencji przez Franciszka Lubomirskiego była kolejno w posiadaniu rodu Kostheim i Nieciów, którzy oddali obiekt pod dzierżawę instytucjom publicznym.
Przez pewien okres w pałacu mieściło się dowództwo 10. Brygady Kawalerii. Obecnie siedzibę swoją ma w nim Centrum Dokumentacji Współczesnej Sztuki Sakralnej, a właścicielem Letniego Pałacu Lubomirskich jest Uniwersytet Rzeszowski – Katedra Informatyki.
Zobacz także
Dwór Chłapowskich.
Pałac Burgallera.
Pałac Jędrzejowiczów.
Uniwersytet Rzeszowski.
Uniwersytet Rzeszowski Katedra Informatyki .
|
