Szersze informacje
Bazylika archikatedralna Świętej Rodziny w Częstochowie jest jedną z największych w Polsce i w Europie, neogotycką świątynią, wybudowaną na terenie dawnego cmentarza z lat 1825-1898. Wzniesiona w latach 1901–1927 według projektu Konstantego Wojciechowskiego.
Od 1992 roku jest głównym kościołem archidiecezji częstochowskiej.
Projekt kościoła opracował w 1900 Konstanty Wojciechowski. Przewidywał on imponującą budowlę, o monumentalnych rozmiarach, jedną z największych w ówczesnej Polsce. Archikatedra to świątynia trójnawowa, murowana z cegły z użyciem kamienia w detalach architektonicznych. Nawy boczne otwarte ostrołukowymi arkadami o czworobocznych filarach. Sklepienia krzyżowo-żebrowe. Okna ostrołukowe z maswerkami w prezbiterium i transepcie zaszklone witrażami. Ściany transeptu, nawy głównej i prezbiterium wsparte na łukach oporowych, zdobione fryzami arkadowymi, zwieńczone maswerkowymi balustradami. Dachy kościoła strome, od frontu i nad transeptem ujęte w trójkątne, dzielone blendami szczyty. Jej długość miała wynosić 100 m, wysokość nawy głównej 27 m, szerokość transeptu 46 m, szerokość korpusu nawowego 32 m, wysokość dwóch wież po ok. 80 m każda.
22 czerwca 1962 katedra otrzymała tytuł bazyliki mniejszej. Za pontyfikatu bpa Stefana Bareły pokryto dach katedry blachą miedzianą. W 1982 powstał pomnik Jana Pawła II, o wysokiej wartości artystycznej, wykonany w brązie przez Jerzego Kędziorę, upamiętniający pobyt papieża w Częstochowie w 1979 roku.
W 1975 roku ukończono budowę miedzianej nastawy ołtarza Matki Bożej Królowej Polski. Po roku 1984 urządzono kaplicę Najświętszego Sakramentu oraz namalowano stacje Drogi Krzyżowej. Pojawiły się dębowe rzeźby autorstwa Józefa Pyrza.
25 marca 1992, wraz z powstaniem archidiecezji częstochowskiej, katedra została podniesiona do rangi archikatedry.
|
