Szersze informacje
Dworzec położony jest w dzielnicy Zabłocie, przy ul. Dworcowej. Na placu przed dworcem znajduje się parking i postój taksówek, a na pobliskim przystanku zatrzymują się autobusy siedemnastu linii komunikacji miejskiej. Połączony jest kładką nadziemną z Aleją Armii Krajowej oraz przejściem podziemnym z dworcem autobusowym. W budynku dworca działa Urząd Pocztowy nr 2.
Pierwszy budynek dworca kolejowego powstał w 1878 roku, z chwilą uruchomienia kolei relacji Bielsko – Żywiec. W 1884 nastąpiło połączenie kolejowe z Suchą, a pośrednio z Krakowem oraz ze Zwardoniem, a przez Słowację – z Wiedniem. Kolej ta nosiła wówczas nazwę Kolei Transwersalnej.
Dworzec kolejowy w Żywcu był długim, jednopiętrowym budynkiem, typowym dla całej ówczesnej monarchii austro - węgierskiej. Dworce w tym stylu stoją do dziś w Suchej Beskidzkiej, Rajczy czy Łodygowicach. Jego widok zachował się na starych kartach pocztowych, a pozostałością z tego okresu jest stojący prostopadle w stosunku do dworca budynek przychodni kolejowej. Żywiec stał się węzłem komunikacyjnym z wieżą ciśnień, punktem podawania wody do lokomotyw i parowozownią rozebraną po 1945. Najprawdopodobniej jeszcze przed I wojną światową, dawny budynek dworca został przebudowany przez żywieckiego budowniczego Roberta Fussgangera w stylu podhalańskim. Otrzymał on nowe wysokie dachy z naczółkami i drewnianymi szczotkami, oraz nową halą dla podróżnych, o dwóch wielkich łukowych oknach, nakrytą drewnianym stropem.
Na ścianach zewnętrznych hali dworcowej, wokół okien w tynku wyrobione były wielkie donice w stylu zakopiańskim z bujnymi krzewami i stylizowanymi kwiatami. Główne wejście jak dzisiaj flankowały kamienne figury sokołów z lekko rozpiętymi skrzydłami. W czasie okupacji hitlerowskiej otrzymały one w dzioby na krótkich łańcuszkach blaszane swastyki. Po stronie torów podobnie jak w Bielsku, Dziedzicach, Suchej, Trzebini, Skawinie, dworzec posiadał zadaszenie wsparte na żeliwnych kolumnach. Wokół każdej kolumny powyżej 2 m przymocowano koszyki, w których w okresie kwitnienia barwiły się szałwie. Estetycznej całości dopełniało dzikie wino.
Drugi budynek dworca został zniszczony przez uciekających Niemców w 1945. Po wojnie został odbudowany według poprzednich planów i ma takie same dachy i szczyty, identyczną stolarkę drzwiową i okienną oraz taką samą halą główną. Nie odbudowano zadaszenia peronu.
W okresie PRL-u linie kolejowe do Bielska-Białej, Zwardonia i Suchej Beskidzkiej zostały zelektryfikowane, a żywiecki dworzec kolejowy wzbogacił się w 1975 o kładkę dla pieszych oraz przejście podziemne pod ulicą Dworcową w 1980.
|
