Szersze informacje
Przemyski Rejon Umocniony został zbudowany w latach 1939 – 1941 i jest najbardziej na południe wysuniętym odcinkiem Linii Mołotowa.
Jego długość wynosi 120 km, a zasięg ograniczony był przez Bieszczady i Rawsko – Ruski Rejon Umocniony. Pełnił funkcje obronne szlaku transportowego do Lwowa jak i prowadzących przez San. W jego skład wchodziło siedem punktów oporu z umocnieniami polowymi i schronami z betonu, w tym Punkt Oporu Medyka, Siedliska, Łuczyce, Przemyśl (z 22 schronami), Krasiczyn (z 13 schronami) oraz Mielnów. Ponadto istniały trzy Samodzielne Punkty Oporu – Olchowce, Załóż oraz Lesko.
W większości obiekty umieszczone są w niedalekiej odległości od Sanu, dzięki czemu możliwe było wykorzystanie naturalnych właściwości obronnych rzeki. Przemyski Rejon Umocniony planowo miał zawierać ponad obiektów obronnych, niemniej jednak budowa gros z nich nigdy nie została zakończona, także finalnie stopień realizacji planu kształtuje się na poziomie 50%, przy czym najwięcej prac planowych wykonany w obrębie Medyki.
W Przemyskim Rejonie Umocnionym zbudowano ponad 100 obiektów obronnych, jednak wiele z nich nie ukończono, a realizację planu budowy oceniano na 50 %. Jedynie w rejonie Medyki zrealizowano większość zaplanowanych prac.
Zobacz także
Twierdza Przemyśl.
Zamek Kazimierzowski w Przemyślu.
|
