Szersze informacje
Muzeum Haliny Poświatowskiej znajduje się przy ul. Jasnogórskiej 23 w Częstochowie, w budynku, w którym po wojnie zamieszkała rodzina Mygów.
Helena Myga (imię zmienione oficjalnie na Halina w roku 1961) urodziła się 9 maja 1935 r. w Częstochowie, przy ul. 7 Kamienic. Miejsce to upamiętnia dziś tablica z wizerunkiem poetki i słowami z jej wiersza. W kwietniu 1954 Helena Myga wyszła za mąż za Adolfa Poświatowskiego, studenta Wyższej Szkoły Teatralnej, również chorego na serce; Adolf zmarł nagle w marcu 1956.
W sierpniu 1958, dzięki staraniom profesora Aleksandrowicza z kliniki krakowskiej oraz Polonii amerykańskiej poetka wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie 12 listopada poddana została operacji serca. Zabieg ten przedłużył jej życie o 9 lat. Poświatowska skorzystała z szansy, jaką podsunął jej los i została w Stanach do lipca 1961 roku; studiowała tam w Smith College w Northampton w stanie Massachusetts.
Zadebiutowała na łamach „Gazety Częstochowskiej” w roku 1956; w 1958 ukazał się jej pierwszy zbiór wierszy pt. Hymn bałwochwalczy, przyjęty entuzjastycznie przez krytykę. W 1962 poetka przyjęta została do Związku Literatów Polskich. Po powrocie do kraju studiowała na Wydziale Filozoficzno - Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, uzyskując w roku 1963 tytuł magistra filozofii. W tym samym roku wydała drugi zbiór wierszy pt. Dzień dzisiejszy. W 1964 rozpoczęła pracę na stanowisku asystenta w Katedrze Filozofii Nauk Przyrodniczych na Wydziale Filozoficzno- Historycznym UJ. W dwa lata później ukazało się w „Życiu Literackim” (1966, nr 38) opowiadanie Niebieski ptak; wychodzi też trzeci zbiór wierszy pt. Oda do rąk. W roku następnym ukazała się autobiograficzna książka Opowieść dla przyjaciela. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia jesienią 1967 poetka poddała się drugiej operacji serca, przeprowadzonej tym razem w warszawskim Instytucie Gruźlicy. Zmarła 11 października; miała 32 lata. Pochowana została na cmentarzu św. Rocha w Częstochowie.
Do nielicznych pamiątek należących do pisarki, które zachowały się do dnia dzisiejszego można zaliczyć: maszynę do pisania, którą poetka przywiozła ze Stanów Zjednoczonych oraz obraz Adolfa Poświatowskiego „Akt z kotem”. W Muzeum znalazły się przede wszystkim eksponaty, które ilustrują trudną drogę życiową poetki: dokumenty, fotografie, listy i in. To one informują zwiedzających muzeum, kim była Halina Poświatowska.
Twórcy ekspozycji pozwolili, by przemówiła sama poetka. Jest tu wszechobecna – w wierszach, które towarzyszą zwiedzającym niemalże od progu, na fotografiach w dużym powiększeniu, które ukazują jej postać i twarz. W gablotach znajdują się fragmenty listów poetki oraz autobiograficznej książki Opowieść dla przyjaciela, które stanowią komentarz do kolejnych etapów życia. A przede wszystkim – prezentowany jest tu świat poetycki Haliny Poświatowskiej.
Istotę poezji Haliny Poświatowskiej oddaje charakter ekspozycji, w której uwydatnione zostały ulubione barwy poetki, wrażliwość na wszelkie impulsy płynące ze świata przyrody i ze świata sztuki, płynność i ulotność wrażeń, kult życia w jego najróżniejszych przejawach, refleksja nad przemijaniem. Świat poetycki nie ma granic, tak jak nie ma granic wyobraźnia i wrażliwość artysty.
|
